فرایندهای طراحی سنتی همواره از نوع خطی بوده اند که در آن توصیف رابطه بین متغیرهای چندگانه توسط تابع خطی ساده در ریاضی بررسی می شود و در نقطه مقابل آنها فرایندهای غیرخطی قرار دارند که با ترکیب ایده ها از مراحل مختلف فرایند طراحی به نتیجه می رسند . مطرح شدن هرچه بیشتر تفکرات سیستمی، طراحی معماری را به سمت تکنیک های جدید حرکت داده است. یکی از روشهای کارآمد، روش مقداری یا پارامتری است.

توضیحات:

اخیرا استفاده از این عبارت بسیار افزایش یافته و عمدتاً مربوط به استفاده از ( طراحی پارامتری) در کارهای معماری فناوری های دیجیتال پیشترفته در پروژه های پیچیده است. ولی طراحی پارامتری و کاربردهای آن در معماری به خوبی روشن نشده است. اسناد موجود و برنامه های مربوط به سیستم های پارامتری نیز، به ندرت به تعاریف، ویژگی های اصلی و یا استفاده های کلی آن در طراحی ساختمان می پردازند. آنها معمولا به عملیات های خاص هندسی یا پیشرفت های ساختمانی اشاره می کنند. این اصطلاح و استفاده ی از آن در اسناد مرتبط با طراحی معماری را، برای روشن کردن معنای اصلی و نقش آن در کاربرد حرفه ای و توسعه بخشیدن به آن، بازبینی می کند و می کوشد فنون پارامتری را در تولید شکل ساختمان به کار برد و بدین شیوه به شناسایی شرایط آن و مشارکت آن در فرایند طراحی بپردازد.

در ابتدا اصطلاح )طراحی پارامتریک( عمل اصلی طراحی را به تطبیق با پارامترها وابسته می کند. اما آیا همه پروژه های ساختمانی با شرایط خارجی تعریف و مشخص می شوند و سپس آن تعریف شرایط خاصش را در طراحی معماری به خوبی روشن می کند. سیستم پارامتریک عمدتاً مبتنی بر اصول الگوریتم می باشد .بنابراین، در وهله اول استدلال در مورد نقش تفکر الگوریتم و الگوریتمی در طراحی ضروری است، که ما را بیشتر قادر به بحث در مورد سیستم های پارامتری می کند .یک الگوریتم مجموعه ای نامتناهی از دستورالعمل هایی است که هدف انجام یک هدف معین در یک تعداد متناهی از مراحل به طور واضح است .الگوریتم یک مقدار یا مجموعه ای از ارزش ها به عنوان ورودی، اجرای یک سری از مراحل محاسباتی را در بر می گیرد.