معماری پایدار تقلید صرف از گذشته نیست و یا اینکه استفاده از تکنولوژی در کالبد بناهای سنتی را مدنظر قرار دادن نیست و حتی معماری پایدار استفاده از مصالح بومی آور و یا فقط تجدیدپذیر هم نیست، بلکه معماری پایدار توجه به آنچه ساختار کالبدیست که ما طراحی می کنیم و قرار است بر روی کدام زمین نشانده شود و چه مکانی بعد از آن خلق خواهد شد، آری معماری پایدار توجه به زمین و زمان در معماری است که در بناهای شاخص و ماندگار امروز ما این مسئله بسیار پررنگ و نمایان است

چکیده:

اصطلاح توسعه پایدار یا (Sustainable development) اولین بار توسط خانم باربارا در سال 1970 در اعلامیه کوکویاک سازمان ملل درباره محیط زیست و توسعه بکار رفت و بعد از آن این اصطلاح ریش در تمام امور جهان مانند مسائل اجتماعی،سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و غیره....دواند و معماری نیز از این امر مستثنی نماند. فلسفه توسعه پایدار پدیدآورنده مبانی نظری در زمینه توسعه پایدار به عنوان یک رویکرد در معماری بود و این مبحث امروز یکی از بحث انگیزترین و چالش برانگیزترین موضوعات جهان معماری گردیده است. در اصل معماری پایدار یک سبک نیست، بلکه یک رویکردیست که ساختمان و ساخته را باید بتواند در شرایطی به جامعه مصرف ارائه نماید که در راستای حفظ محیط زیست و بهرمندی از انرژی های نو و تجدیدپذیر و استفاده از منابع زمین با شرایط حفظ این منابع برای نسل های بعدی که بتوانند به آسانی در این کره خاکی به زیستن خود ادامه دهند، بسازد. اما می توان گفت طراحی پایدارنوعی از نگاه به معماری است که از حداکثر استعدادهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان سود می جوید و ابزارها و راهکارهای هوشمندانه ای در این راه به کار می گیرد، درحالی که شرایط نامطلوب حاصل از ساخت و سازه را به حداقل می رساند. در این رویکرد باید به ساختمان ها از مرحله طراحی تا نحوه استقرار و قرار گیری آنها در سایت توجه کرد، تا به شرایط اقلیمی و موقعیت جغرافیایی به خوبی پاسخ مساعد دهند و بطوری که مواجهه و مقابله با طبیعت را به حداقل برسانند.

نویسنده:رضاباباخانی